Geschreven door Jeanette Noordhoff (links op de foto)
Wat doe je in het dagelijkse leven?
Vol trots is mijn antwoord: ik ben uitvaartbegeleidster.
Mensen kijken je dan verbaasd aan als je dit antwoord geeft en de standaardvraag is dan meteen: “Waarom heb je voor dit beroep gekozen?”.
Enerzijds zijn mensen verbaasd dat je dit beroep uit vrije wil kiest, anderzijds krijg ik ook de reactie “dit past helemaal bij jou”.
Eén van de opdrachten binnen de opleiding bij Après la Vie was het volgen van een stage van een maand. Ik was in de gelukkig positie dat ik een plek vond vlakbij huis; bij Miltenburg Uitvaartverzorging in de regio Utrecht. Tijdens de stage ondervond ik dat het een beroep was wat bij mij paste en ik was in de gelukkige positie dat ik kon blijven. Inmiddels ben ik twee en half jaar werkzaam, waarin geen dag hetzelfde is geweest. Wat ben ik blij dat ik het gedurfd heb om toch voor iets geheel anders te kiezen en mijn hart te volgen, want wat is het dankbaar werk! Het is iedere keer weer bijzonder dat nabestaande in deze intense periode je het vertrouwen geven om een uitvaart te regelen voor hun dierbaren. Ze geven veel uit handen.
Duo partners
Uniek detail is nog dat ik de opleiding gevolgd heb met één van mijn beste vriendinnen (Merel Verdonck) en we inmiddels ook duo partners zijn bij Miltenburg Uitvaartverzorging. Dit ervaar ik als waardevol, omdat je veel nieuwe indrukken opdoet en wat is er fijner dan met een vertrouwde bekende te sparren. Zeker in deze (corona) periode waarin we heel inventief te werk moeten gaan en waarin het werk op ons als uitvaartbegeleider ook veel impact heeft. Want je wilt bijvoorbeeld alles in werk stellen dat de gezinsleden van de overledene die corona hebben toch bij de uitvaart aanwezig kunnen zijn.
De Opleiding tot Uitvaartbegeleider bij de Après la Vie Academie
De moeilijkheidsgraad was niet het probleem, maar wel de hoeveelheid. Zeker omdat er naast de opleiding ook nog een gezin en werk gerund moest worden. Veel van de opdrachten vond ik ook echt leuk om te doen, lekker praktisch bezig zijn. Ik keek ook altijd erg uit naar de opleidingsdagen, ik genoot van de verhalen van de verschillende docenten wat ze allemaal mee gemaakt hadden en hoe ze met sommige situaties om waren gegaan.
Gevarieerde lesdagen
Van kleding advies tot facturen opmaken en van overledenenverzorging tot regelgesprekken voeren. De opbouw van de opleiding zit goed in elkaar. Op de eerste lesdag werd bijvoorbeeld gevraagd om je visie op de branche te geven en een van de laatste opdrachten was om nog eens terug te kijken op dit geschreven stuk en aan te geven wat je visie daar nu op is. Je had daardoor nooit het gevoel dat je opdrachten voor niks deed. De opleiding heeft mij ook diepgang in vriendschappen gegeven, je werd gedwongen andere type vragen te stellen aan vrienden, omdat je bijvoorbeeld intervisie bijeenkomsten moest organiseren.
Verrijking van mijn ontwikkeling
De reflectie verslagen hebben mij de nodige kopzorgen gegeven, maar uiteindelijk heeft mij dit zowel zakelijk als in de privé situaties andere kijk op zaken gegeven. Daarom heb ik de opleiding ook als een verrijking van mijn persoonlijke ontwikkeling gezien. Ik gun het iedereen om op latere leeftijd nog zo’n ontwikkeling te mogen mee maken en het gevoel te geven dat je een juiste beslissingen hebt genomen om het roer helemaal om te gooien, ondanks dat dit geen gemakkelijke baan is. Het is zo waardevol en het geeft zo’n voldaan gevoel om mensen te kunnen helpen en te ontzorgen. En wat is er mooier dan een beroep te kunnen uitvoeren waar je werkelijk voor mensen iets kunt betekenen.
