In de spotlight: Roos Beijers

Hoe het begon

Vanaf jongs af aan ben ik veel in contact geweest met de dood, de dood hoort bij het leven en je ontkomt er niet aan. Ook heb ik vanaf jongs af aan gezien hoe belangrijk het is om een uitvaartbegeleider te hebben die ons gezin stuk voor stuk ziet, luistert naar ieder van ons en ons begeleidt of adviseert waar nodig is in de laatste dagen voor het afscheid.

Als kind zijnde was ik gek op de uitvaartbegeleider die ons gezin kwam begeleiden. Zij was grappig, ze was meegaand, ze luisterde en wist vooral heel goed wat wel en niet juist was voor ons gezin.

Mijn motivatie

Zelf heb ik al een hele lange tijd de motivatie om later een baan te hebben waarbij ik mensen kan helpen en begeleiden in iets wat niet altijd even makkelijk is, maar waarbij ik wel een groot verschil zou kunnen maken. Zo kwam ik terecht bij de uitvaartwereld, een wereld waarin de juiste begeleiding, samenwerking, empathie, geduld, liefde en passie erg hard nodig zijn. Een wereld waarin je het kan maken of breken, een wereld waarin ik het verschil wil gaan maken.

Wat is Levenservaring?

Aan het begin van de opleiding kreeg ik veel de vraag of dit vak wel iets was voor iemand van mijn leeftijd. Ook kreeg ik vaak te horen dat er levenservaring nodig was om dit werkveld in te stappen, en dat die levenservaring er zeker nog niet kon zijn op de leeftijd van 20 jaar. Na zo vaak gehoord te hebben dat ik niet in de uitvaartwereld zou kunnen werken vanwege het gebrek aan levenservaring, ben ik voor mezelf gaan achterhalen wat levenservaring voor mij betekent.

Met het missen van levenservaring bedoelen mensen al snel het missen van werkervaring, diploma’s, kennis en vaardigheden. Terwijl ik denk dat levenservaring veel verder gaat dan kennis.

Levenservaring gaat voor mij over de dingen die je ervaart tijdens je leven en wat je vervolgens uit deze ervaringen kunt halen, om te blijven ontwikkelen. Daarnaast betekent levenservaring voor mij ook het stukje acceptatie van jezelf en weten wie je bent. Weten wat je sterke punten zijn en vooral het durven aangeven waar je minder talent voor hebt. Uiteindelijk zijn wij allemaal mensen die nog elke dag groeien naar aanleiding van de ervaringen en situaties uit het dagelijks leven.

Kortom mijn leeftijd zegt dus niks als het gaat om de essentie van het vak als uitvaartbegeleidster.