WERKEN, WERKEN, CORONA
Meer dan 22 jaar heb ik gewerkt als trainer/coach. De laatste 12 jaar had ik mijn eigen praktijk. Mijn agenda was altijd overvol met leuke ‘klussen’ die me zelfs tot overal in Europa brachten.
En toen kwam Corona. De overvolle agenda was van de ene op de andere dag helemaal leeg. En ik vond het heerlijk…. Sowieso was het rijk om te ervaren dat je na bijna 25 jaar samen mijn echtgenoot en ik het nog steeds leuk hebben samen. En dat terwijl de mogelijkheden om iets te doen beperkt waren. En fijn om nu eens écht de tijd te hebben om na te denken over wat ik zou willen doen met de rest van mijn werkzame leven.
Ondertussen werd het werk weer opgestart, maar dan online. Van het online werken werd ik minder blij dan dat ik dat gewend was. Voor mij is werkplezier een absolute voorwaarde. Dus toen heb ik doorgezet.
APRÈS LA VIE ACADEMIE
Op een of andere manier heb ik altijd al iets gehad met de dood. Waar ter wereld ik ook kom, ik zal bijvoorbeeld altijd een begraafplaats bezoeken. Ik sprak met de directeur van een middelgrote uitvaartverzorger waar ik regelmatig trainingen voor verzorgde en hij gaf aan mij zeker geschikt te vinden voor het werk van uitvaartverzorger.
Na wat googelen kwam ik op de website van de Après la Vie Academie. Ik bezocht een Oriëntatiedag en toen wist ik het zeker. Hier wil ik mijn Opleiding tot Uitvaartbegeleider gaan doen. Daarna volgde er nog een gesprek met twee mensen van de academie en ik werd toegelaten voor de opleiding die gestart is in februari 2022. Eerlijk gezegd wist ik op dat moment nog steeds niet helemaal zeker of ik ook daadwerkelijk het werk wilde gaan doen, maar mezelf ontwikkelen vind ik altijd interessant.
SOLLICITEREN?
De start van de opleiding was nog een paar maanden weg en ik dacht: “Wat zou er gebeuren als ik nu zou gaan solliciteren als uitvaartbegeleider?’. Mijn kansen schatte ik niet zo hoog in; 58 jaar, nul ervaring in de branche en al heel lang niet meer in loondienst gewerkt. In loondienst gaan werken als uitvaartbegeleider had mijn voorkeur. Juist door het gebrek aan ervaring in de branche leek me dat de beste optie.
Ik heb gesolliciteerd bij Coöperatie DELA en na wat gesprekken, een dag meelopen en een psychologische test ben ik zowaar aangenomen; zelfs nog voordat mijn de Après la Vie Academie was begonnen. DELA. In mijn opleiding merk ik dat niet iedereen positief aankijkt tegen DELA en ik had er eerlijk gezegd in eerste instantie ook wel wat vraagtekens bij. Wilde ik wel bij zo’n grote organisatie werken? Zou het niet heel onpersoonlijk zijn.
Inmiddels ben ik ruim 10 maanden in dienst en ik heb het erg naar mijn zin bij DELA. Iedereen is gepassioneerd om zijn of haar werk te doen wat zorgt voor een heel fijne samenwerking waarin je prima op elkaar kunt vertrouwen. Voor mij voelt het als familie.
Ik vind het heerlijk om op pad te gaan voor een ‘regelgesprek’ en bij totaal verschillende nabestaanden over de vloer te komen. Intieme gesprekken voeren op een heel cruciaal moment. Vervolgens zorg ik ervoor dat daadwerkelijk geregeld wordt dat er een passend afscheid komt. En ook het voorgaan bij een dienst vind ik erg mooi om te mogen doen. Betekenisvol en dankbaar werk dus!
Groot voordeel van DELA vind ik ook dat je als uitvaartverzorger in principe nooit ’s avonds of ’s nachts werkt. In overleg plan ik de momenten waarop ik wil werken of juist vrij wil zijn. Prima geregeld dus!
TOEKOMST
Vorige maand ben ik geslaagd voor mijn NaVU-Examen (Nationaal Vakexamen Uitvaartzorg), waardoor ik opgenomen ga worden in het uitvaartverzorgers register. Hier ben ik supertrots op.
Mijn opleiding bij de Après la Vie Academie loopt nog door tot eind van het jaar en ik vind het waardevol om hierin ook vanuit een andere blik dan die van DELA stil te staan bij alle facetten van het werk.
Ik ben bang dat ik dit werk nog wel even ga blijven doen!
