Van oudsher kenmerkt de uitvaartbranche zich door veel vakjargon en specifiek gebruik van woorden. In het contact met collega’s onderling kan het wel eens handig zijn. Toch is de inzet van taal, net als de gehele samenleving, aan verandering onderhevig. Vaktermen zijn niet altijd meer nodig. Daarbij dient de communicatie in contact met nabestaanden natuurlijk volledig volgens de huidige etiquette plaats te vinden. Daar mag, gezien de huidige tijd, geen enkel verschil in zitten met hoe dit gaat tussen de uitvaartprofessionals onderling. Etiquette in de huidige tijd gaat om respect. Dit is nu terug te vinden in eigentijdse communicatie met de juiste intentie.
Hoe ziet deze communicatie en dit moderne woordgebruik eruit? De uitvaartprofessional is niet meer de functie van vroeger, een functie ‘met veel aanzien’. Het is pure dienstverlening waarbij je als professional, van mens tot mens, via het levensverhaal van de overledene en nabestaanden een persoonlijke uitvaart vormgeeft. Hierbij gaat het om de juiste vraagstelling vanuit de woorden die nabestaanden gebruiken. Daarbij word je meegenomen in de details en aspecten rondom sterven, dood, afscheid en rouw. Het is belangrijk dat dit goed en gedegen wordt uitgelegd, zonder woorden te gebruiken die niet direct begrepen worden. Menselijke taal dus.
Natuurlijk is het wel fijn om wat vakjargon mee te kunnen pikken. Denk hierbij aan sterfhuis. Dit werd vroeger gebruikt voor de benaming van het huis waar degene is overleden. ‘Je ging naar het sterfhuis toe’. Of denk aan afleggen. Dit is een woord wat nog wel door veel mensen wordt begrepen, maar niet meer van deze tijd is. In het eerste gesprek met de uitvaartbegeleider wordt (grotendeels) de uitvaart vormgegeven. Uitvaartprofessionals noemen dit vaak het zogenaamde regelgesprek. Beter is: eerste gesprek. Het is namelijk niet meer ongebruikelijk dat het meer gesprekken zijn en dekt een lading die voor iedereen duidelijk is. Als laatste mag het woord lijk worden vervangen door overledene. Dit is een wijziging die nog plaats gaat vinden in de vernieuwde Uitvaartwet; voorheen: Wet op de Lijkbezorging.
