Geschreven door Sally van Meegdenburg
Het is een mooie zachte herfstochtend als ik de begraafplaats op rij. De bomen hebben al veel blad verloren maar schitteren nog met mooie kleuren! Het is nog vroeg en dus stil. Dat zal straks anders zijn. Maar nu is het nog stil…
Voorbereiden op de plechtigheid
De muziek gereed, PowerPoint startklaar met de eerste foto op het scherm; een goede foto van mijnheer. Een prachtige lach. Hoewel het voor de tijd van het jaar zacht weer is, zet ik toch even de verwarming aan. Het is een beetje kil en voelt niet prettig. Ik zet de rijdende baar klaar en wandel naar het graf. Goed oplettend hoe de route is! De begraafplaats heeft vele paadjes. Terwijl ik wandel ontmoet ik de hoveniers die de paden bladvrij maken en groet ze. Ik kom bij het graf aan en controleer of alles klaarligt: de draagbeugels, het daalstokje en op verzoek het schepje zand. Alles is in orde en ik wandel terug. Daar trek ik mijn lange jas aan en sta weer klaar voor het prachtige moment: het opwachten van de rouwstoet. De eerste dragers komen ook aan en bespreek met hen de bijzonderheden. De uitvaartbegeleider is ook gearriveerd en neemt nog even snel wat laatste zaken door. Staatsie arriveert, familie neemt lopend plaats achter de rouwauto. De uitvaartbegeleider, dragers en ik nemen de plaatsen in en wandelen kalm richting de aula. Stil is het inderdaad nog steeds. Je hoort alleen onze voetstappen…
De plechtigheid verloopt geheel naar wens van iedereen en de nabestaande keren huiswaarts, wetende dat hun geliefde op een mooie plek ligt waar ze altijd langs kunnen komen.
Een graf uitzoeken
Mijn telefoon gaat, de planning of ik tijd heb om een graf uit te zoeken met een familie. Natuurlijk heb ik dat! Ik ontvang de familie en wandel net zo lang met ze op de begraafplaats tot we een mooie plek hebben gevonden die goed voelt voor iedereen.
In alle rust afscheid nemen
Na deze afspraak stap ik weer in mijn auto en rij door naar mijn volgende afspraak. Op een andere begraafplaats mag ik een familie begeleiden in het bijplaatsen van een urn in een graf. Het zonnetje schijnt nog steeds flauw als we naar het graf lopen. Ik leg de familie uit hoe het in zijn werk gaat en bewonder ze hoe ze alles met mijn ondersteuning zelf doen. Het blijft een mooi moment. Mijn werk houdt hier dan ook op en laat de familie alleen om in alle rust afscheid te nemen.
Ik rij na een mooie dag, tevreden en trots naar huis! En morgen…
Dit is zomaar een dag uit mijn leven als begraafplaats- en crematoriummedewerker. Ik ben begonnen als cateringmedewerker op het crematorium om zo te kijken of ik de flirt met de uitvaartbranche kon omzetten in een liefde! Nou dat is zeker gelukt! Ik kan spreken van een grote liefde.
De vuurtoren zijn!
Maar ik wil meer en dus ben ik begonnen met de Opleiding tot Uitvaartbegeleider. Ja, want dat wil ik worden als ik later groot ben! Het nog meer kunnen en mogen betekenen voor de nabestaanden, op wat voor manier dan ook. Ik wil de vuurtoren zijn die zorgt voor de nodige rust en overzicht in deze moeilijke tijd. Voordat ik de opleiding bij Après la Vie Academie begon dacht ik vooral de praktische zaken te leren. Maar de opleiding heeft mij vooral meer inzicht in mijzelf als persoon gegeven. Wie en wat wil ik zijn! En mij laten inzien dat als je dat weet, je pas een goede uitvaartbegeleider kan zijn! Ik heb de opleiding af weten te ronden en ben mijn droom gaan verwezenlijken.
