Hoe ben je terecht gekomen in de uitvaartzorg?
Een goede vriend mij overleed, na een skiongeluk, al op 18-jarige leeftijd. Naast verdriet en ongeloof in zijn gehele vriendengroep was er ook de wilskracht om hem een mooi afscheid te geven. We waren allemaal nog jong en sommigen van ons hadden nog nooit een uitvaart meegemaakt. Toch gingen we samen aan de slag want van zijn lieve moeder mochten wij meehelpen. We zochten liedjes uit, verzamelden foto’s en schreven een tekst voor de dienst. Het was een verdrietige tijd, maar ook een waardevolle tijd die de band van velen onder ons sterker heeft gemaakt.
Na deze periode was mijn interesse voor het vak gewekt, het ontzorgen van nabestaanden en hen bijstaan in een moeilijke periode leek mij een mooi beroep. Er was een ding, ik was nog veel te jong.
Toen jaren later mijn opa overleed, zat ik samen met de uitvaartbegeleider en mijn familie aan de keukentafel de uitvaart te regelen. Weer dacht ik, wat een mooi en dankbaar werk hebben deze mensen. Toen mijn tante na de uitvaart aangaf dit beroep echt iets voor mij te vinden, dacht ik: oké, nu ga ik me er verder in verdiepen!
Claassen Uitvaartzorg en de Après la Vie Academie
Inmiddels werk ik bij een mooi familiebedrijf: Claassen Uitvaartzorg te Veghel. Al snel nadat ik daar ben gestart, begon ook de opleiding bij de Après la Vie Academie. Het werken binnen de branche, al tijdens de opleiding, ervaar ik als fijn. Wat ik leer van mijn collega’s op de werkvloer komt weer terug tijdens de lessen en andersom.
De Après la Vie Academie heeft een grote diversiteit aan docenten, vele mogelijkheden voor kennismakingsstages en ook de band die je krijgt met je medecursisten is veel waard. Het is fijn om elkaars ervaringen te horen, tips te delen en daarnaast geeft de academie je de kans om meteen een netwerk op te bouwen.
Als je nog twijfelt of dit vak bij je past wil ik je aanraden om je in te schrijven voor een Oriëntatiedag op de academie. De kans is groot dat je na deze dag vol enthousiasme weer richting huis gaat!
